Μια αγάπη απαγορευµένη, που η γυναίκα φορτώνεται όλο το βάρος της ευθύνης και το µεγαλύτερο µερίδιο στις ενοχές, που της υψώνουν ένα αβάσταχτο τείχος.Το κενό της απόγνωσης φωλιάζει µέσα της και σαν αφρισµένο ποτάµι την παρασύρει στην εσχατιά της θλίψης. Σε εκείνο το ατελείωτο κάλεσµα χωρίς όρια η ψυχή της, διάφανη και αθώα, καίγεται από τις φλόγες του πάθους. Η µεγάλη γεύση της µοναξιάς θα τη συνοδεύσει. Οι βεβαιότητες που έχουν φωλιάσει στην ψυχή της θα τη φέρουν αντιµέτωπη µε τον εαυτό της, που θα βουλιάζει καθηµερινά στη σιωπή, αφού θα εξασθενεί η σηµασία της ζωής. Προχωράει στους ανοιχτούς ορίζοντες ενός βαθύτερου συνειδητού, που τη συντρίβει. Σε αυτό το δεδοµένο σηµείο της απόγνωσης……Ο ΑΝΑΜΑΡΤΗΤΟΣ ΠΡΩΤΟΣ ΤΟΝ ΛΙΘΟΝ ΒΑΛΕΤΩ.