Το βιβλίο του Ε. Ζάχου-Παπαζαχαρίου “Στα Εξάρχεια το ’80” είναι το χρονικό μιας μεταιχμιακής εποχής.
Στην ιστορική γειτονιά της Αθήνας, αρχές της δεκαετίας του ’80, φοιτητές, διανοούμενοι, καλλιτέχνες, νεορεμπέτες, άεργοι και ρεμάλια συναντιούνται, ερωτεύονται, δημιουργούν συλλογικά, αλλά κυρίως συζητούν, συζητούν ακατάπαυστα, για όλα τα θέματα: πολιτική, δημιουργία, σχέσεις των δύο φύλων, λαϊκός πολιτισμός, σχέση ελληνισμού και Δύσης, θρησκεία, επιστημολογία, κριτική.
Με ήρωες πρόσωπα πραγματικά ελαφρώς παραλλαγμένα ή και ολωσδιόλου επινοημένα, με γλώσσα απροσποίητη που δεν φοβάται να καταφεύγει στην αργκό όταν η αφήγηση το απαιτεί, με χιούμορ πολυεπίπεδο που εκτείνεται από τον λεπτό αυτοσαρκασμό ως τη χοντρή φάρσα, το βιβλίο του Ζάχου είναι ένα πλούσιο αθηναιογράφημα και συνάμα, όπως επισημαίνει στο επίμετρό του ο συγγραφέας Δημήτρης Φύσσας, μια “ημι-ιστοριογραφία”: μια γοργή σκιαγράφηση της ελληνικής ιστορίας μέσα από το βλέμμα του ακαταμάχητου κεντρικού ήρωα, του Ασπρομάλλη.